Hezkuntza eta natura funtsezko bi elementu dira pertsonen garapenean. Ingurune naturaletan eta hezkuntza-inguruneetan ikasteak onura ugari ekar diezazkieke ikasleei.

Lehenik eta behin, naturarekiko loturakide izatearen eta ingurumenarekiko errespetuaren zentzu handiagoa sustatzen du. Naturguneetan murgilduta daudenez, ikasleek natura zaintzearen eta zaintzearen garrantzia behatzeko eta ulertzeko aukera dute. Horrek bizitza osoan zehar eraman daitekeen ingurumen-kontzientzia sustatzen du.

Gainera, ingurune naturaletan ikasteak sormena eta pentsamendu kritikoa sustatzen ditu. Naturak ikusmen-, soinu- eta ukimen-estimulu ugari eskaintzen ditu, irudimena pizten dutenak eta trebetasun kognitiboak garatzen laguntzen dutenak. Ikasleek esploratzeko, esperimentatzeko eta beren kabuz deskubritzeko aukera dute, eta horrek, erabakiak hartzeko gaitasuna indartzen du.

Bestalde, hezkuntza-giroek ere funtsezko zeregina dute ikaskuntza-prozesuan. Hezkuntza-ingurune egoki batek, baliabide didaktiko eta teknologikoekin, ezagutzak eta trebetasunak eskuratzea errazten du. Gainera, ikasleen eta irakasleen arteko interakzioa sustatzen du, eta horrek ideien trukea eta lan kooperatiboa errazten ditu.

Laburbilduz, ingurune naturaletan eta hezkuntza-inguruneetan ikasteak onura nabarmenak dakarzkie ikasleei. Naturarekiko loturak ingurumen-kontzientzia  eta sormena sustatzen du; hezkuntza-giroek, berriz, baliabideak ematen dituzte eta elkarlaneko ikaskuntza errazten dute. Garrantzitsua da bi elementu horiek hezkuntza-sisteman integra daitezen sustatzea, belaunaldi berriei prestakuntza integrala emateko.